Szlak Wzgórz Szymbarskich 21.05.2011
Czarny Szlak Wzgórz Szymbarskich wytyczony jest przez obszar powiatów gdańskiego oraz kartuskiego w układzie południkowym i prowadzi z Sopotu (początek ul. 1 Maja) do Sierakowic (koniec w Rynku). Długość całego szlaku 120,3 km sprawia, że jest on jednym z najdłuższych szlaków regionu gdańskiego.
W sobotę 21 maja 2011 roku o godz. 10.00 w ekipie 5 osób (Bogdan, Marek, Krzyś, Tomek, Grzesiek) postanowiliśmy pokonać fragment (pierwszy odcinek sopocko-gdański) szlaku. Na umówione spotkanie w Sopocie pod dworcem PKP miał stawić się ponadto Artur z Piotrem. Niestety siąpiący deszcz, a zapewne ich lenistwo oraz niewyspanie po piątkowej imprezie spowodowały absencję. Wymówką Artura był brak odpowiedniej odzieży na wymarsz.
Ruszyliśmy w kierunku ul. 1 Maja, gdzie zaczęliśmy naszą przygodę ze Szlakiem Wzgórz Szymbarskich. Mijając staw Morskie Oko wspinaliśmy się w górę Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego zwiedzając cmentarz żołnierzy radzieckich. Następnie przez Wzgórze Olimpijskie i Operę Leśną (w remoncie) doszliśmy do Łysej Góry z wyciągiem narciarskim, skąd rozpościerała się panorama Sopotu. Z Łysej Góry podążyliśmy w kierunku Małej Gwiazdy oraz Doliny Świemirowskiej. Minąwszy pośród mknących samochodów ul. Spacerową skierowaliśmy się do Doliny Rynarzewskiego Potoku i w końcu dotarlaliśmy do Źródlisk w Dolinie Ewy. Szlak podąża dalej przez wzgórze Ela i obok starej skoczni schodzi na Drogę Młyńską w Dolinie Radości – my natomiast przez Dolinę Czystej Wody zeszliśmy do Dworu Oliwskiego i obok starej kuźni pomaszerowaliśmy do Oliwy. Trochę zmęczeni, ale przede wszystkim bardzo zadowoleni z wyprawy ruszyliśmy skm do domów.
Szlak Wzgórz Szymbarskich już bez nas po przecięciu Doliny Radości zahacza o boczne odgałęzienie Doliny Wężów i przez Kleszy Las (przecinając Kleszą Drogę), a potem wykorzystując Drogę Pionierów wychodzi z lasu, a tym samym z TPK w Złotej Karczmie. Dalszy gdański odcinek tego szlaku znajduje się za obwodnicą, gdzie przez Matarnię oraz Kokoszki wkracza w las otomiński. W nim minąwszy gajówkę Sulmin, zaraz za drogą z Kiełpina Górnego do Sulmina, opuszcza Gdańsk.
Wychodząc z Trójmiasta doprowadza w centralną część wysoczyzny Pojezierza Kaszubskiego, do Wzgórz Szymbarskich, które ze swą kulminacją – Wieżycą (328,6 m.n.p.m.) są nie tylko najwyżej położonym miejscem na Pojezierzu Kaszubskim, ale na całym Niżu Środkowoeuropejskim. Następnie szlak przecina krąg Jezior Raduńskich przechodząc na ich drugi brzeg Kaszubską Bramą i zmierza w Lasy Mirachowskie oraz rezerwaty: Kurze Grzędy i Jezioro Turzycowe, a na koniec doprowadza do Sierakowic.
Nie była to nasza pierwsza styczność z czarnym szlakiem. Już kilkakrotnie, w czasie grzybobrań pokonywaliśmy jego różne fragmenty w okolicach Gołubia i Wieżycy.
Mam nadzieję, że kiedyś przemierzymy go w całości …
